به انجمن سبک زندگی ایرانی اسلامی خوش آمدید

نمایش نتایج: از شماره 1 تا 3 , از مجموع 3
  1. #1
    هم دل کاربر ویژه
    تاریخ عضویت : جنسیت Nov 2014
    سن : 63
    صلوات : 16690 دلنوشته : 133
    الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد :ایام شهادت امام زین العابدین تسلیت
    نوشته ها : 889 تشکر : 377
    مورد تشکر: 409 مرتبه تشکر شده در 304 پست
    دریافت : 0 آپلود : 0
    امتیاز : 0 وبلاگ :
    حسنعلی ابراهیمی سعید آنلاین نیست.

    مرگبارترین سلاح های زیستی دنیا (1)

    استفاده از ویروس های خطرناک در جنگ های آینده چه بلایی بر سر ساکنان زمین خواهدآورد؟

    محیا فراهانی: در طول تاریخ زمان هایی بوده که انسان ها به هر گزینه زنده ای روی سیاره به عنوان وسیله ای جدید برای نابودی یکدیگر چنگ زده اند. ما جنگل ها را نابود کرده ایم، عناصر موجود را به یغما برده ایم و ادیان، فلسفه، علم و هنر را تحریف کرده ایم، تا خواست انسان برای به پا کردن جنگ و خونریزی را تحقق بخشیم.

    در این مسیر، انسان حتی از برخی از خطرناک ترین ویروس ها، باکتری ها و قارچ های موجود در طبیعت نیز اسلحه ساخته است. استفاده از سلاح های زیستی به دوران باستان باز می گردد. به 1500 سال قبل از میلاد مسیح؛ زمانی که هیتی های آسیای صغیر قدرت بیماری های مسری را شناختند و قربانی های طاعون زده را به سرزمین های دشمنان شان فرستادند. ارتش های باستانی نیز از دیرباز به قدرت سلاح های زیستی پی برده بودند و اجساد آلوده را با منجنیق به درون استحکامات دشمنان پرتاب یا اقدام به آلوده کردن چاه های آب آنها می کردند.

    از زمان های دور، پیشرفت در پزشکی منجر به شناخت گسترده تری از عوامل بیماری زای مضر و روش مبارزه بدن ما با آنها شده است ولی هم چنان که این پیشرفت ها منجر به واکسیناسیون و درمان بیماری ها شده باعث ساخت سلاح از مخرب ترین و خطرناک ترین جانداران کره زمین نیز شده است. نیمه اول قرن بیستم شاهد استفاده از سلاح زیستی سیاه زخم توسط هر دو کشور آلمان و ژاپن و همزمان پیشرفت متعاقب برنامه های مربوط به سلاح های زیستی توسط کشورهایی مانند ایالات متحده، انگلستان و روسیه بوده است.

    امروزه استفاده از سلاح های زیستی تحت قرارداد سلاح های زیستی 1972 و پروتوکل ژنو ممنوع شده است. اما با اینکه تعدادی از کشورها مدت هاست ذخیره سلاح های زیستی شان را از بین برده اند و تحقیق درباره آن را متوقف کرده اند، تهدید سلاح های زیستی هم چنان به قوت خود باقی است.

    10- وبای گاوی- میراث چنگیز

    وقتی در قرن 13 چنگیز خان به اروپا حمله کرد، به صورت ناخواسته سلاح زیستی ترسناکی را برای استیلا بر اروپا به همراه آورد. گوساله خاکستری جلگه ای که از آن به عنوان غذا استفاده می شد، نوعی طاعون گاوی را به همراه آورد که امروزه در دنیا با نام آلمانی آن شناخته می شود: «ریندرپست».



    ریندرپست که در فارسی به «گاومیری» یا «وبای گاوی» شناخته می شود، توسط ویروسی شبیه به ویروس سرخک به وجود می آید و بر گوساله ها و دیگر حیوانات نشخوارکننده تاثیر می گذارد. این بیماری شدیدا واگیردار است و باعث ایجاد تب، از دست دادن اشتها، اسهال خونی و التهاب در غشاهای مخاطی می شود.

    این بیماری شش تا 10 روز به طول می انجامد تا زمانی که حیوان نهایتا به خاطر کم آبی از پا درآید. در طول قرن ها، انسان ها حیوانات آلوده به ریندرپست را به گوشه های مختلف جهان برده اند که منجر به مرگ میلیون ها گوساله و احشام دیگر و حیوانات وحشی شده است. بعضی وقت ها این رخداد در آفریقا به قدری شدید بوده که با ایجاد قحطی، شیرهای گرسنه را به آدمخواری و گله داران ورشکسته را به خودکشی کشانده است.

    به لطف قرنطینه گسترده و برنامه های واکسیناسیون، ریندرپست در بیشتر دنیا تحت کنترل درآمده است. در حالی که چنگیزخان تصادفا از ریندرپست به عنوان یک سلاح استفاده کرد، بسیاری از کشورهای مدرن دنیا هم در شیوع این بیماری بی گناه نیستند. هم کانادا و هم ایالات متحده مطالعاتی درباره استفاده این ویروس به عنوان سلاحی ضد چهارپایان کرده اند.


    9- آبله- پتوهای قاتل

    عبارت سلاح های زیستی تصاویری ذهنی از آزمایشگاه های استریل دولتی، لباس های مخصوص مواد خطرزا و لوله های آزمایش پر از مایعات مخرب با رنگ های روشن را به یاد می آورد، اما از قدیم سلاح های زیستی شکل های ساده تری داشته اند: یک تبعیدی سرگردان، پاکتی پر از کک های آلوده به طاعون یا حتی در دوران جنگ فرانسوی ها با سرخپوستان آمریکا، فقط یک پتو، طبق دستورات فرمانده جفری امرست، نیروهای انگلیس در عملی شنیع و نفرت انگیز پتوهای آلوده به آبله را در میان قبیله های سرخپوست در اتاوا توزیع کردند.

    ساکنان بومی آمریکا در آن زمان به این بیماری کاملا حساس بودند؛ آنها برخلاف مهاجمان اروپایی از قبل هیچ مواجهه ای با آبله نداشتند به همین خاطر هم هیچ درجه ای از ایمنی را نیز نسبت به آن نداشتند، در نتیجه بیماری در میان قبیله ها مانند آتش گسترش یافت و باعث مرگ بسیاری از بومی ها شد.



    عامل بیماری آبله ویروسی به همین نام است و میزان مرگ و میر شایع ترین سویه این بیماری در حال حاضر 30 درصد است. تب بالا، درد بدن، دانه هایی متشکل از برآمدگی ها و زخم های پر از مایع تا زخم های فرورفته و دائمی از علائم آبله هستند. این بیماری عمدتا توسط ارتباط مستقیم با خون یا مایعات بدن فردی آلوده منتشر می شود، ولی در محیط های بسته و محصور توسط هوا هم منتقل می شود.

    در سال 1967 سازمان بهداشت جهانی دست به تلاشی برای ریشه کن کردن آبله از طریق واکسیناسیون همگانی زد. در نتیجه در سال 1977 آخرین مورد آبله طبیعی مشاهده شد. اکنون این بیماری به صورت موثری از جهان حذف شده است، ولی گونه های آزمایشگاهی آبله هنوز هم موجود است. روسیه و ایالات متحده انبارهای تاییدشده ای از این ویروس دارند؛ ولی از آنجا که آبله در برنامه سلاح های زیستی چندین دولت نقش داشته است، مشخص نیست هنوز چند ذخیره از ویروس آبله موجود است.

    مرکز کنترل بیماری ها، آبله را به خاطر میزان بالای مرگ و میرش و این حقیقت که این بیماری توسط هوا هم منتقل می شود، در دسته A سلاح های زیستی طبقه بندی می کند. در حالی که واکسن آبله وجود دارد، معمولا فقط پرسنل درمانی و ارتش واکسیناسیون می شوند؛ یعنی اگر آبله به عنوان اسلحه استفاده شود، بقیه مردم در معرض خطر قرار دارند.

    اما چگونه ممکن است این ویروس رها شود؟ احتمالا به صورت ذرات هوایی یا حتی به صورت سنتی؛ فرستادن فردی آلوده به منطقه موردنظر. اما از آن بدتر این است که برای برخی از سلاح های زیستی دیگر، هیچ واکسن مناسبی در دست نداریم. تنها راه برای جلوگیری از ابتلا به سلاح بعدی، جلوگیری از تماس با آن است.


    8- تب ابولا- سلاح خفاشی

    قاتل با سابقه دیگری که در قالب حدود ده تب خونریزی آور ویروسی وجود دارد (بیماری های کشنده ای که بعضی اوقات با خونریزی فراوان شناخته می شوند) ویروس مشهور ابولاست. ابولا در اواخر دهه 1970 با کشتن صدها نفر در زئیر و سودان شروع به خبرسازی کرد. در دهه های بعد از آن، ابولا شهرت مرگ آور خودش را طی وقایعی در آفریقا حفظ و حتی ثابت کرد که در شرایط کنترل شده نیز می تواند سر به طغیان بگذارد. از زمان کشف اش تا به حال حداقل هفت رخداد همه گیری آن در بیمارستان ها و آزمایشگاه ها در آفریقا، اروپا و ایالات متحده به وقوع پیوسته است و آخرین مورد آن نیز هنوز به طور کامل حل نشده است.

    با توجه به اینکه این ویروس اولین بار در کنگو کشف شد (نام ویروس نیز از رودخانه ای در همین منطقه گرفته شده است). دانشمندان حدس می زنند که این ویروس به طور طبیعی از بدن جانوری آفریقایی منشا گرفته باشد. اما ناحیه دقیق و محل سکونت آن هنوز به صورت یک معما باقی مانده است، چرا که همیشه بعد از آلوده کردن انسان ها و میمون ها با آن رو به رو شده ایم. تحقیقات اخیر نشان می دهد خفاش های میوه خوار و شاید میمون ها می توانند منشا احتمالی ویروس باشند.



    هنگامی که ابولا در بدن میزبانی حضور دارد، می تواند دیگران را از طریق تماس مستقیم با خون یا ترشحات دیگر بدن آلوده کند. در آفریقا، این ویورس خود را به عنوان ویروس ماهری در انتشار این بیماری در بیمارستان ها و کلینیک ها نشان داده است. یک فرد آلوده می تواند انتظار بروز علائم را در دو تا 21 روز بعد داشته باشد. علائم معمول شامل سردرد، درد عضلانی، گلودرد و ضعف همراه با اسهال و استفراغ است. برخی از بیماران خونریزی داخلی و خارجی را هم تجربه می کنند. 60 تا 90 درصد بیماران بعد از هفت تا 16 روز از پا در می آیند.

    پزشکان نمی دانند چرا بعضی بیماران راحت تر از دیگران بهبود می یابند، یا نحوه درمان بیماری چگونه است. واکسنی برای ابولا وجود ندارد و واکسن هایی که هم اکنون به عنوان درمان به کار می روند؛ هنوز در مرحله آزمایش هستند. در حالی که بسیاری از متخصصان درمانی تلاش کردند تا ابولا را بهتر درمان کرده و از بروز آن جلوگیری کنند، گروهی از دانشمندان شوروی تصمیم گرفتند تا از آن به عنوان اسلحه استفاده کنند.

    در ابتدا آنها برای کشت ابولا در آزمایشگاه با مشکلاتی مواجه شدند. اما تا اوایل دهه 1990 این مشکل را برطرف کردند. در حالی که ویروس به صورت طبیعی از طریق تماسم فیزیکی با ترشحات بدن منتقل می شود، محققان مشاهده کرده اند که ابولا در شرایط آزمایشگاهی از طریق هوا هم منتقل می شود. امکان تبدیل شدن به سلاح و ذرات معلق ویروس که می توانند از طریق هوا پخش شوند، جایگا ابولا و دیگر ویروس های تب های خونریزی دهنده را در دسته A سلاح های زیستی به عنوان کاندیدای همیشگی تثبیت می کند.

    روش استفاده از یک سلاح زیستی لزوما نباید زرق و برق دار و نمایشی باشد. در نظر داشته باشید سلاح زیستی بعدی فهرست ما فقط با انتقال از طریق تمبرهای پستی چه میزان توجهی به خود جلب کرد.


    7- سیاه زخم- مخوف ترین سلاح زیستی

    در پاییز سال 2001 نامه هایی حاوی پودر سفید کمیابی به اداره های مجلس سنا و برنامه های تلویزیونی خبری آمریکا فرستاده شد. وقتی خبر پخش شد که پاکت ها حاوی هاگ باکتری مرگ آور سیاه زخم بود، وحشت همه جا را فرا گرفت. پاکت سیاه زخم به 22 نفر حمله کرد و پنج نفر را کشت. هفت سال بعد، اف بی آی در پی تحقیقاتش به دانشمندی دولتی در حوزه سیاه زخم رسید که البته قبل از بسته شدن پرونده خودکشی کرد.

    به لطف میزان بالای مرگ و میر و پایداری محیطی سیاه زخم، باکتری سیاه زخم نیز جزو دسته A سلاح های زیستی طبقه بندی شده است. این باکتری در خاک زندگی می کند، جایی که معمولا حیوانات علف خوار هنگام خورد غذا با هاگ در آن تماس قرار می گیرند. انسان هم می تواند با لمس هاگ ها، تنفس یا خوردن آنها آلوده شود.



    بیشتر موارد آلوده گزارش شده گرفتار سیاه زخم پوستی هستند که از طریق تماس پوستی با هاگ ها منتقل شده است. مرگ آورترین نوع سیاه زخم، نوع تنفسی آن است، یعنی شرایطی که هاگ ها به ریه ها می روند و بعد سلول های ایمنی، آنها را به داخل گره های لنفاوی حمل می کنند. در این ناحیه هاگ ها تکثیر می شوند و سم آزاد می کنند که سبب علائمی مانند تب، حالت تهوع، استفراغ، اسهال و زخم های سیاه می شود. سیاه زخم تنفسی بیشترین میزان مرگ و میرا را از بین سه نوع سیاه زخم به خود اختصاص می دهد.

    به جز کمبود واکسیناسیون همگانی که در مورد تمام سلاح های زیستی به نحو وحشت آوری مشترک است، دیرپایی سیاه زخم است که از آن عاملی مهلک ساخته است. بسیاری از عوامل مضر زیستی تحت شرایطی خاص، فقط مدت کوتاهی می توانند زنده بمانند. اما باسیل جان سخت سیاه زخم می تواند برای 40 سال یا بیشتر در قفسه ای به جا بماند و باز هم مرگ آور باشد. این ویژگی ها باعث شده تا سیاه زخم به محبوب ترین برنامه سلاح های زیستی در سراسر جهان تبدیل شود.

    دانشمندان ژاپنی در اواخر دهه 1930، به وسیله سیاه زخم تنفسی آزمایش هایی بر روی انسان ها انجام دادند. نیروهای انگلیس در سال 1942 آزمایشی برای آلوده کردن تمام جزیره گرینیارد به وسیله بمب های سیاه زخم اجرا کردند و 44 سال بعد 280 تن فرمالدهید برای از بین بردن این آلودگی مصرف شد. در 1979 شوروی سابق به صورت تصادفی سیاه زخم تنفسی را آزاد کرد که طی آن 66 نفر کشته شدند.

    امروزه باسیل سیاه زخم یکی از مشهورترین و مخوف ترین سلاح های زیستی باقی مانده است. طی سال ها، برنامه های جنگی زیستی زیادی برای تولید سیاه زخم به وجود آمده اند و با اینکه واکسن این بیماری موجود است، واکسیناسیون همگانی فقط هنگامی که بیماری اپیدمی شود در دسترس همگان قرار می گیرد.


    http://www.bartarinha.ir/fa/news/173...%DB%8C%D8%A7-1

  2. کاربران زیر به خاطر این پست از شما تشکر کرده اند : : صدای رسا (2015-03-30)
  3.  

  4. #2
    هم دل کاربر ویژه
    تاریخ عضویت : جنسیت Nov 2014
    سن : 63
    صلوات : 16690 دلنوشته : 133
    الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد :ایام شهادت امام زین العابدین تسلیت
    نوشته ها : 889 تشکر : 377
    مورد تشکر: 409 مرتبه تشکر شده در 304 پست
    دریافت : 0 آپلود : 0
    امتیاز : 0 وبلاگ :
    حسنعلی ابراهیمی سعید آنلاین نیست.
    مرگبارترین سلاح های زیستی دنیا (2)


    6- طاعون- قاتل همیشگی


    تنها در چند دهه اخیر است که ویروس ابولا خبرساز شده است. با وجود اینکه کلمه «ابولا» در حال حاضر مترادفی برای «وحشت و مرگ» است؛ در مقابل گزینه بعدی فهرست قرن هاست که انسان را به ستوه آورده است.

    در قرن چهاردهم، مرگ سیاه نیمی از جمعیت اروپا را از بین برد؛ وحشتی که حتی امروزه در سراسر جهان وجود دارد. از آن به عنوان «مرگ عظیم» یاد شده است و فقط تصور بازگشت به چنان روزهای کافیست تا کشوری را به آشوب بکشد. امروزه برخی محققان عقیده دارند که اولین همه گیری دنیا درواقع ممکن است شکلی از تب خونریزی دهنده بوده باشد، اما واژه طاعون همچنان ما را به عقیده دیگری سوق می دهند. باکتری برسینیاپستیس که در حال حاضر در دسته A سلاح های زیستی قرار می گیرد.



    طاعون در دو دسته اصلی وجود دارد؛ خیارکی و سینه پهلویی، طاعون خیارکی معمولا توسط نیش کنه های آلوده انتشار می یابد، ولی ممکن است از طریق تماس مایعات بدن نیز از فردی آلوده به فردی دیگر منتقل شود. این نوع طاعون به خاطره غده های متورم اطراف کشاله های ران، زیربغل و گردن به این عنوان نامگذاری شده است. این تورم با تب، لرز، سردرد و خستگی همراه و علائم در دو تا سه روز نمایان می شوند و معمولا از یک تا شش روز نیز باقی می مانند. در صورت درمان نشدن در 24 ساعت اولیه بعد از ابتلا، 70 درصد بیماران می میرند.

    طاعون سینه پهلویی کمتر متداول است و از طریق هوا با سرفه، عطسه و ارتباط رودررو منتقل می شود. علام آن شامل تب بالا، سرفه، مخاط خونی و سختی تنفس است.

    قربانیان طاعون، چه مرده و چه زنده، در طول تاریخ به عنوان سلاح زیستی موثری به کار برده می شدند. در سال 1940، در پی حمله ژاپنی ها به چین و پایین انداختن بسته هایی از کنه های آلوده از هواپیما، اپیدمی طاعون در این کشور رخ داد. امروزه کارشناسان پیش بینی می کنند که طاعون در حالت ذرات هوایی به سلاحی تبدیل می شود که به بروز طاعون سینه پهلویی منجر خواهدشد . هرچند حمله های بدون فناوری و متکی بر حشرات موذی نیز هنوز محتمل است.

    چندین کشور استفاده از طاعون را به عنوان سلاحی زیستی بررسی کرده اند و از آن جایی که این بیماری هنوز هم به صورت طبیعی در سطح جهان رخ می دهد، نمونه های این باکتری به راحتی در دسترس هستند. اگرچه هیچ واکسنی برای طاعون وجود ندارد، با درمان مناسب میزان مرگ و میر این بیماری می تواند به پنج درصد کاهش پیدا کند.

    با تمام این اوصاف، لازم نیست سلاح های زیستی میزان مرگ و میر بالایی داشته باشند تا موفق باشند. اگر باور ندارید، به سلاح زیستی بعدی مراجعه کنید.


    5- تولارمی تب مرگبار خاموشی

    با اینکه تولارمی نرخ مرگ و میری فقط پنج درصدی دارد، اما عامل به وجود آورنده آن یکی از مسری ترین باکتری های روی زمین است. تولارمی که به آن تب خرگوش، تب مگس گوزن یا بیماری اوهارا نیز گفته می شود، بیشتر در جوندگان وحشی دیده می شود. با این وجود، این بیماری می تواند به حیوانات اهلی نیز منتقل گشته و باعث بیماری و مرگ و میر شود.

    تولارمی یک بیماری مشترک بین انسان و دام است. عامل بیماری تولارمی توانایی بیماری زایی بالایی دارد و ورود تنها چند باکتری به بدن انسان می تواند باعث بیماری شود. به همین دلیل، تولارمی یکی از بیماری هایی محسوب می شود که پتانسیل بالایی برای استفاده به عنوان سلاح زیستی دارد.




    باکتری فرانسیسلاتولارنسیس

    در سال 1941 دولت اتحاد جماهیر شوروی 10 هزار مورد از این بیماری را گزارش کرد. سال بعد و هنگام محاصره استالینگراد توسط آلمان ها، این عدد به 100 هزار رسید. بیشتر این موارد در قسمت آلمانی درگیری رخ داد. محقق سلاح های زیستی شوروی سابق، «کن الیبک» معتقد بود که این موج بیماری تصادفی نبوده است، بلکه نتیجه جنگی زیستی بوده است. الیبک، قبل از ترک شوروی برای رفتن به ایالات متحده در سال 1992 درصدد ساختن گونه مقاوم به واکسن تولارمی برای شوروی بود.

    عامل این بیماری باکتری فرانسیسلا تولارنسیس (Francisellatularensis) است که یک باکتری کوچک، گرم منفی و فاقد کپسول است. در حالت طبیعی، این باکتری حدود 100 گونه مختلف از جانداران را مبتلا می کند و به طور ویژه در جوندگان، خرگوش ها( مخصوصا خرگوش های صحرایی) فراوان است. معمولا انسان ها توسط ارتباط با حیوانات آلوده، نیش حشرات آلوده، مصرف غذاهای آلوده و تنفس باکتری پراکنده در هوا به این بیماری مبتلا می شوند.

    علائم معمولا در سه تا پنج روز ظاهر می شوند و بسته به نحوه آلوده شدن، می توانند متفاوت باشند. ممکن است بیماران تب، لرز، سردرد، اسهال، درد عضلانی، درد مفاصل، سرفه خشک و ضعف تشدید شونده را تجربه کنند. یا اینکه علائمی شبیه سینه پهلو نیز بروز کند. اگر بیماری درمان نشود، می تواند نارسایی تنفسی، شوک و مرگ را به همراه داشته باشد. این بیماری معمولا کمتر از دو هفته به طول می انجامد. اما طی این دو هفته معمولا بیمار بستری می شود.

    تولارمی بین میزبان های انسانی منتقل نمی شود و به راحتی با آنتی بیوتیک (معمولا جنتامایسین یا استرپتومایسین) درمان و با واکسن از ابتلا به آن جلوگیری می شود. با این وجود به سرعت میان میزبان های حیوانی و انسان، یا به صورت ذرات معلق در هوا منتشر می شود. همین عامل- و نه میزان مرگ و میر آن- باعث شده باکتری مذکور در گروه A سلاح های زیستی رده بندی شود. این باکتری به خصوص در حالت ذرات موجود در هوا مسری است. به خاطر این ویژگی، ایالات متحده، انگلیس، کانادا و جماهیر شوروی تلاش کردند تا بعد از اتمام جنگ جهانی دوم سلاح زیستی تولارمی بسازند.


    4- سم بوتولینوم- اسلحه فلج کننده

    نفس عمیق بکشید. اگر هوایی که همین حالا تنفس کردید حاوی سم بوتولینوم باشد، هیچ راهی برای دانستن آن ندارید. این باکتری در حالتی که به سلاحی قابل انتقال از هوا بدل شده باشد، کشنده کاملا بی رنگ و بدون بو است. در 12 تا 36 ساعت بعد از برخورد با باکتری، اولین علائم بوتولیسم شروع به آشکارشدن می کنند: دید تار، استفراغ و بلع مشکل. در این زمان تنها امید شما می تواند پادزهر بوتولیسم باشد و اینکه اصلا بتوانید قبل از پیشرفت علائم خود را به آن برسانید. اگر درمان نشوید، فلجی ادامه می یابد و عضله ها و در نهایت دستگاه تنفسی تان را درگیر می کند.

    در 24 تا 72 ساعت بدون پشتیبانی تنفسی، کلستریدیوم بوتولینوم (Clostridium botulinum) شما را به قتل می رساند. به همین دلیل سم کشنده این موجود در دسته شش تایی فهرست A سلاح های زیستی قرار می گیرد. گرچه می توان با درمان میزان مرگ و میر این باکتری را از 70 به شش درصد رساند، ولی بهبود پس از درگیری با آن زمان بر است.




    هنگام استفاده از غذاهای کنسرو شده ممکن است با این سم مواجه شوید

    این مساله به این دلیل است که سم به نقاط انتهایی عصب ها، یعنی محل اتصال سلول های عصبی با سلول های ماهیچه و سلول های عصبی دیگر متصل می شود و به صورت موثری سیگنال ها را از سمت مغز قطع می کند. درواقع، برای بهبود کامل از بوتولیسم، باید در بیمار پایانه های عصبی جدید رشد کند؛ فرآیندی که ماه ها به طول می انجامد. با اینکه واکسنی برای این سم وجود دارد، اما نگرانی هایی درباره اثرگذاری و اثرات جانبی این واکسن مانع پیشرفت آن شده و از آن به صورت گسترده استفاده نمی شود.

    اگر این موارد به اندازه کافی ترسناک نبودند، کلستریدیوم بوتولینوم همه جای دنیا، به خصوص در خاک و رسوبات دریایی وجود دارد. هاگ های این باکتری معمولا روی میوه ها، سبزیجات و غذاهای دریایی پراکنده هستند. در این مرحله آنها بی خطر هستند.فقط زمانی که شروع به رشد می کنند، سم مرگ آور خود را تولید می کنند. انسان ها هنگام استفاده از غذاهای کنسرو شده با این سم مواجه می شوند. مواد شیمیایی موجود در غذاهایی که به طور نامناسب بسته بندی شده باشند، در کنار دمای مساعد شرایط خوبی را برای رشد و تکامل هاگ ها فراهم می کنند.

    قدرت، در دسترس بودن و شرایط درمان محدود، سم بوتولونیوم را در میان برنامه سلاح های زیستی بسیاری از کشورها محبوب ساخته است. خوشبختانه استفاده کارآمد از این سم به عنوان اسلحه هنوز قطعی نشده است. در سال 1990 اعضای فرقه ژاپنی «آئوم شینریکیو» گرد و غبار آلوده به بوتولینوم را علیه چندین هدف سیاسی منتشر کردند، اما نتوانستند به کشتار همگانی مطلوب شان برسند. هنگامی که همین فرقه در سال 1995 از گاز شیمیایی سارین استفاده کرد، 12 نفر را کشت و هزاران نفر را مجروح کرد.

  5. کاربران زیر به خاطر این پست از شما تشکر کرده اند : : صدای رسا (2015-03-30)
  6. #3
    هم دل کاربر ویژه
    تاریخ عضویت : جنسیت Nov 2014
    سن : 63
    صلوات : 16690 دلنوشته : 133
    الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد :ایام شهادت امام زین العابدین تسلیت
    نوشته ها : 889 تشکر : 377
    مورد تشکر: 409 مرتبه تشکر شده در 304 پست
    دریافت : 0 آپلود : 0
    امتیاز : 0 وبلاگ :
    حسنعلی ابراهیمی سعید آنلاین نیست.
    مرگبارترین سلاح های زیستی دنیا (3)

    مرگبارترین سلاح های زیستی دنیا (2)

    مرگبارترین سلاح های زیستی دنیا (1)

    3- انفجار برنج- بمب قحطی

    تعدادی از باکتری ها، ویروس ها و سم ها خطر عمده ای را برای انسان در بر دارند، ولی بسیاری از عوامل زیستی دنیا طعمه دیگری را ترجیح می دهند؛ محصولات غذایی کشت شده، از بین بردن منابع غذایی دشمن یکی از استراتژی های آزمایش شده در طول زمان است، چه شما در حال دفاع از سرزمین تان در مقابل یک نیروی مهاجم باشید، چه شهری با دیواره های بلند را محاصره کرده باشید. بدون غذا، جمعیت تضعیف می شود، هراس همه را فرا می گیرد، فتنه برپا می شود و در نهایت همه می میرند.

    چندین کشور، به خصوص روسیه و ایالات متحده، بخش عمده ای از تحقیقات شان را به بیماری ها و حتی حشراتی که هدف اصلی شان محصولات غذایی است، اختصاص داده اند. این حقیقت که کشاورزی نوین معمولا بر تولید عمده یک محصول متمرکز می شود، فقط شرایط را برای سازندگان قحطی و گرسنگی هموارتر می کند.



    یکی از سلاح های زیستی «انفجار برنج» است؛ قارچی به نام «پیریکولاریا اوریزا» (Pyricularia Oryzae) که محصولات کشاورزی را آلوده می کنند. این بیماری تاکنون در 85 کشور جهان گزارش شده است و می توان گفت هرکجا که برنج به صورت وسیع و تجاری کشت می شود، این بیماری نیز وجود دارد. زمانی که انفجار برنج به مزارع حمله می کند، روی برگ های گیاهان آلوده به سرعت بریدگی های خاکستری رنگ شامل هزاران هاگ قارچ پدید می آید. این هاگ ها که سریعا تکثیر و از گیاهی به گیاهی دیگر منتقل می شوند. در حالی که پرورش گیاهان مقاوم، راه کار دفاعی خوبی در مقابل بعضی بیماری هاست، انفجار برنج هم چنان مشکل زا خواهدبود؛ چرا که ساخت گیاهی مقاوم در برابر یک نوع کافی نیست: انفجار برنج 219 نوع متفاوت دارد.

    چنین سلاح زیستی مانند آبله و بوتولیسم قاتل مطمئنی نخواهدبود؛ اما می تواند علاوه بر ایجاد قحطی و گرسنگی شدید در کشورهای فقیرتر، باعث زیان های اقتصادی و مشکلات بزرگ دیگری نیز بشود.

    تعدادی از کشورها، مانند ایالات متحده، انفجار برنج را به عنوان سلاحی زیستی دنبال کرده اند. تا زمانی که ایالات متحده بخواهد برنامه ضد محصولات غذایی خود را اعمال کند، حدود یک تن قارچ های مضر را برای حمله ای احتمالی به آسیا آماده کرده است.

    حتی اگر شما خوردن غذاهای گوشتی را به برنجی ترجیح می دهد، به یاد داشته باشید بیماری هایی چون ریندرپست وجود دارند که دوستداران غذاهای گوشتی را نیز تهدید می کنند.


    2- ویروس کایمرا- هیولای مرگبار

    طاعون، آبله، سیاه زخم و دیگر بیماری های طبیعی و کشنده دنیا به وجود نیامده اند تا شما را از پا در آورند. هر ویژگی زیان آوری که این بیماری ها دارند، فقط نتیجه تکامل آنهاست و هدف اصلی جانداران عامل آنها تولیدمثل و استفاده از بدن انسان به عنوان محملی برای رشد و گسترش است. اما چه اتفاقی می افتد هنگامی که دانشمندان ماده ژنتیکی این جانداران را دستکاری می کنند؟

    اگر خواست انسان برای برپا کردن جنگ به ویژگی های طبیعی این جانداران را دستکاری می کنند؟ اگر خواست انسان برای برپا کردن جنگ به ویژگی های طبیعی این جانداران اضافه شود، چه بیماری وحشتناکی پیدا خواهدشد؟ متاسفانه به وجود آوردن چنین ارگانیسم هایی صرفا برگی از یک رمان علمی- تخیلی نیست و به وقوع پیوسته است.



    در افسانه های یونانی و رومی، کایمرا هیولایی بود که از ترکیب اندام های شیر، بز و مار پیدا شده بود. هنرمندان در اواخر قرون وسطی از این موجود به عنوان نمادی برای نشان دادن سرشت پلید شیطان استفاده می کردند. در علم ژنتیک مدرن، ارگانیسم کایمریک جانداری دو یا چند رگه است که از ترکیب ژن های گونه های مختلفی پیدا شده است.

    به خاطر نامش، ممکن است انتظار داشته باشید که همه موجودات کایمرا نمونه های بدشکلی از دستکاری های انسان برای رسیدن به اهداف شرورانه باشند. اما خوشبختانه، دانسته های ما در علم ژنتیک، بیشتر منجر به ساخته های مفید شده است. برای مثال، کایمرایی که سرماخوردگی را با فلج اطفال ادغام می کند، ممکن است به درمان سرطان مغز کمک کند.

    اما تا زمانی که جنگ به راهش در تاریخ بشریت ادامه می دهد، سوءاستفاده از این علم احتناب ناپذیر است. ژنتیک دانان همین حالا هم با دستکاری ساختار ژنتیکی راه هایی برای افزایش مرگ آوری سلاح هایی مانند آبله و سیاه زخم پیدا کرده اند. با ادغام ژن ها، دانشمندان می توانند از لحاظ تئوری ویروسی به وجود آورند که در آن واحد دو بیماری ایجاد کند. در اواخر دهه 1980، اتحاد جماهیر شوروی در پروژه کایمرای خود امکان ادغام آبله و ابولا را به یک ابر ویروس بررسی کرد.

    سناریوهای کابوس وار محتمل دیگر، شامل نژادهای از ویروس هاست که به هدف های ویژه آسیب می زنند. یک ویروس نهان برای مدت های طولانی خفته باقی می ماند تا محرکی از پیش تعیین شده آن را بیدار کند. سلاح های زیستی کایمریک دیگر، ممکن است برای فعال شدن به دو جزء نیاز داشته باشند. نوعی از سم بوتولینم را در نظر بگیرید که هنگام با پادزهر خود مخلوط می شد حتی مرگ آورتر هم می شود. چنین حمله زیستی نه تنها باعث افزایش میزان مرگ و میر می شود، بلکه ممکن است اعتماد عموم را به سامانه سلامت عمومی و پزشکان از بین ببرد.


    1- نیپا ویروس- اسلحه ای بدون پادزهر

    ویروس ها در گذر زمان سازگاری پیدا می کنند و تکامل می یابند. گونه های جدیدی به وجود می آیند و بعضی اوقات هم ارتباط نزدیک بین انسان ها و حیوانات اجازه می دهد تا بیماری های کشنده به بالای زنجیره غذایی برسند. همین طور که جمعیت انسان به افزایش خود ادامه می دهد، پیدایش بیماری های جدید اجتناب ناپذیر است. و هر بار که رخدادی جدید عناوین مطبوعات را می سازد، می توانید مطمئن باشید که کسی در این فکر است که چگونه آن را به یک اسلحه تبدیل کند.

    نیپاویروس که در زمره این موارد است، بیماری است که در سال 1990 مورد توجه سازمان های بهداشتی دنیا قرار گرفت. بروز این ویروس در ناحیه «نیپا» در مالزی رخ داد 205 نفر را آلوده کرد و 105 را به کام مرگ فرو برد. پس از آن، موارد مشابهی در دیگر کشورهای جنوب شرقی آسیا رخ داد و این ویروس را به یک نگرانی جدی تبدیل کرد. این ویروس قادر است از انسانی به انسان دیگر، یا از حیوانات به انسان ها منتقل شود و به همین دلیل، جزو بیماری های مشترک انسان و حیوان محسوب می شود.



    بااینکه در رخدادهای اولیه بیماری در کشورهای مالزی و سنگاپور، 90درصد از افراد آلوده برای گذران زندگی با خوک ها سروکار داشتند؛ اما کارشناسان بهداشت فکر می کنند که این ویروس شاید از خفاش های میوه خوار سرچشمه گرفته باشد. متاسفانه هنوز سازوکار دقیق انتقال آن مشخص نیست؛ اما انتقال انسانی آن نیز قابل توجه است. در 50 درصد از موارد گزارش شده، منشاء آلودگی انسانی بوده و بیماری از طریق افراد مبتلا به دیگران منتقل شده است.

    کسانی که به نیپا ویروس مبتلا می شوند، دچار خواب آلودگی، عدم توانایی جهت یابی، تشنج و در نهایت کما می شوند. نرخ مرگ و میر این ویروس 50 درصد است و در حال حاضر، هیچ درمان استاندارد یا واکسنی برایش وجود ندارد.

    آیا طبیعت همواره راه های جدید را نشان می دهد تا با آن یکدیگر را نابود کنیم؟ ولی انگار این برای بعضی افراد کافی نیست. کافی است یکبار دیگر به ویروس کایمرا نگاه کنید و به یاد بیاورید که چگونه برخی دانشمندان در تلاشند تا سلاح های مرگ آور طبیعت را کشنده تر از خود طبیعت بسازند. مطالعات علمی دو سده اخیر قابلیت عظیمی برای انسان ها فراهم آورده تا دنیایی بهتر بسازند، یا دنیای را که دارند نابود کنند.

  7. کاربران زیر به خاطر این پست از شما تشکر کرده اند : : صدای رسا (2015-03-30)

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •