|
|
|
|
اکرم لباسِ سپیدی به تن دارد. چهرهای معصوم و رنجکشیده دارد. میگوید یک روز که روی تخت ایستاده بود، انگار نیرویی او را پایین انداخت. از آن به بعد روی صندلی چرخدار بوده است. میگوید دو فرزندِ پسر دارد که زمانِ زیادیست به او سر نزدهاند. از همسرش میگوید که بسیار دوستش داشته و مردِ خوبی بوده است. به روبهرو خیره میشود و اشک در چشمانش حلقه میزند. به نظر فراموشی دارد. از من میپرسد چرا اینجاست. دستش را میگیرم. میگویم برای طوافِ نمادینِ کعبه. میگوید التماسِ دعا.
ن کیوانپور
لیست موضوع های تصادفی این انجمن :
- دستانِ کوچکی که مهربانی میجوید
- منتظر هیلدا هستم
- سالمندانِ بیسرزمینِ سرزمینمان !
- ازدواجی فراتر از مرزهای معلولیت
- روز پدر
- گرانی بنزین و گُسیل شدن مردم به حمل و نقل عمومی
- ضرورتِ انتقالِ فلسفهی عاشورا در قالبِ مداحیِ اصیل
- مسئولانِ دلسوزِ البرز، هنگامِ احداثِ بناهای غیر مجاز کجا بودهاند؟!
- انقلابِ اقتصادی ایران در راه است
- آیا سوادِ زندگی کردن داریم؟!
- آیا جایگاهِ خود را در جامعه میدانید؟
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)