|
|
|
|
اکرم لباسِ سپیدی به تن دارد. چهرهای معصوم و رنجکشیده دارد. میگوید یک روز که روی تخت ایستاده بود، انگار نیرویی او را پایین انداخت. از آن به بعد روی صندلی چرخدار بوده است. میگوید دو فرزندِ پسر دارد که زمانِ زیادیست به او سر نزدهاند. از همسرش میگوید که بسیار دوستش داشته و مردِ خوبی بوده است. به روبهرو خیره میشود و اشک در چشمانش حلقه میزند. به نظر فراموشی دارد. از من میپرسد چرا اینجاست. دستش را میگیرم. میگویم برای طوافِ نمادینِ کعبه. میگوید التماسِ دعا.
ن کیوانپور
لیست موضوع های تصادفی این انجمن :
- با این وسیله آب مورد نیاز بدنتان را تأمین کنید
- گرانی بنزین و گُسیل شدن مردم به حمل و نقل عمومی
- آیا سوادِ زندگی کردن داریم؟!
- الهی!
- دورنمای تاریکِ بحران کمآبی
- ضرورتِ انتقالِ فلسفهی عاشورا در قالبِ مداحیِ اصیل
- مسئولانِ دلسوزِ البرز، هنگامِ احداثِ بناهای غیر مجاز کجا بودهاند؟!
- رزمهای شبانگاه، مناجاتِ سحرگاه
- معنویت در پرتوِ جنگی ناخواسته
- البرز در بعد مطالعاتی ضعیف است
- ازدواجی فراتر از مرزهای معلولیت
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)