صد شکر که از راه محرم آمد

[صدای رسا]

صد شکر که از راه محرم آمد

از هر سر کوچه نوحه و دم آمد

هر کس که رسیده زیر پرچم آمد

لاتی وسط دسته ی ماتم آمد.

ما باز سر کوچه علم آوردیم

ما پیش محبت تو کم آوردیم

یک جلوه ی نوکر تو حاتم ساز است

کوکِ دلِ ما؛ماهِ محرم ساز است…

احوالِ گدا به زیر پرچم ساز است

این مجلس روضه ی تو آدم ساز است

ما در طی سال گریه لازم هستیم

مشتاقِ دمِ اکبرِ ناظم هستیم

زهرا به غلامی ات مرا خو داده

در روضه به دستم آب و جارو داده

این اشک محرم مرا او داده

این گریه به ما چقدر نیرو داده

در روضه خانواده ی کریمان

گفتیم حسین؛؛ فاطمه گفتا..جان

با گریه دوباره روز را شب کردم

هر موقع گرفتار شدم تب کردم

در روضه توسلی به زینب کردم

بعدش چقدر کفش مرتب کردم

دیدم گره ی کار سریعا وا شد

رحمت به کسی که نوکر آقا شد

باید که برای تو غذا بار کنم

قدری عوض حرف زدن کار کنم

جان را به فدای قدم یار کنم

من نوکریه شاه و علمدار کنم

من راه تقربم در این خانه ست

در شست و شوی ظروف آشپزخانه ست


حامد جولازاده