آدمی که نمی خواند یا کم می خواند یا فقط پرت و پلا می خواند، بی گمان اختلالی در بیان خواهد داشت. این آدم بسیار حرف می زند اما اندک می گوید. زیرا واژگانش برای بیان آن چه در دل دارد بسنده نیست.
اما مسئله تنها محدودیت کلامی نیست، محدودیت فکر و تخیل نیز در میان است. مسئله، مسئله ی فقر تفکر نیز هست.
چرا که افکار و مفاهیم - که ما به واسطه ی آن ها به رمز و راز وضعیت خود پی می بریم - جدا از کلمات وجود ندارند.
ما سخن گفتن درست، پر مغز، سنجیده و زیرکانه را از ادبیات، و تنها از ادبیات خوب می آموزیم.
چرا ادبيات؟
ماريوس بارگاس يوسا