ن کیوانپور
2015-10-06, 01:13
http://www.bodoh.ir/attachment.php?attachmentid=1123&stc=1
اکرم لباسِ سپیدی به تن دارد. چهره‌ای معصوم و رنج‌کشیده دارد. می‌گوید یک روز که روی تخت ایستاده بود، انگار نیرویی او را پایین انداخت. از آن به بعد روی صندلی چرخ‌دار بوده است. می‌گوید دو فرزندِ پسر دارد که زمانِ زیادی‌ست به او سر نزده‌اند. از همسرش می‌گوید که بسیار دوستش داشته و مردِ خوبی بوده است. به روبه‌رو خیره می‌شود و اشک در چشمانش حلقه می‌زند. به نظر فراموشی دارد. از من می‌پرسد چرا این‌جاست. دستش را می‌گیرم. می‌گویم برای طوافِ نمادینِ کعبه. می‌گوید التماسِ دعا.
ن کیوانپور
اکرم لباسِ سپیدی به تن دارد. چهره‌ای معصوم و رنج‌کشیده دارد. می‌گوید یک روز که روی تخت ایستاده بود، انگار نیرویی او را پایین انداخت. از آن به بعد روی صندلی چرخ‌دار بوده است. می‌گوید دو فرزندِ پسر دارد که زمانِ زیادی‌ست به او سر نزده‌اند. از همسرش می‌گوید که بسیار دوستش داشته و مردِ خوبی بوده است. به روبه‌رو خیره می‌شود و اشک در چشمانش حلقه می‌زند. به نظر فراموشی دارد. از من می‌پرسد چرا این‌جاست. دستش را می‌گیرم. می‌گویم برای طوافِ نمادینِ کعبه. می‌گوید التماسِ دعا.
ن کیوانپور