ﺭﻭﺯﯼ ﻣﺮﺩ ﻓﻘﯿﺮﯼ ﺍﺯ ﺑﻮﺩﺍ ﺳﻮﺍﻝ ﮐﺮﺩ :
“ﭼﺮﺍ ﻣﻦ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﻓﻘﯿﺮ ﻫﺴﺘﻢ؟
ﺑﻮﺩﺍ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ: ﭼﻮﻧﮑﻪ ﺗﻮ ﯾﺎﺩﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﺨﺸﺶ ﮐﻨﯽ !
ﻣﺮﺩ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ : ﻣﻦ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺨﺸﺶ ﮐﻨﻢ !
ﺑﻮﺩﺍ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ: ﭼﺮﺍ ! ﻣﺤﺪﻭﺩ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﺩﺍﺭﯼ !
ﯾﮏ ﺻﻮﺭﺕ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ،
ﯾﮏ ﺩﻫﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺗﻤﺠﯿﺪ ﮐﻨﯽ،
ﯾﮏ ﻗﻠﺐ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺑﺮﻭﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﮕﺸﺎﯾﯽ،
ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﻧﯿﺎﺕ ﺧﻮﺏ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﯽ،
ﯾﮏ ﺑﺪﻥ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺑﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﯽ.
دﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻫﯿﭻ ﯾﮏ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﻓﻘﯿﺮ ﻧﯿﺴﺖ.
ﻓﻘﺮ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﻓﻘﺮ ﺭﻭﺣﯽ ﺳﺖ.
از ثروتت ببخش ...مهربان باش و لبخند بزن..
مجوز های ارسال و ویرایش
لینک های سریع
Apr 2015
پاسخ با نقل قول
